Historia

Prusacy wojny pragną. Jeżeli niemieccy członkowie cywilizacji łacińskiej wojny nie pragną, niechże się czymś różnią od tamtych - a przede wszystkim niech nie powtarzają za pruską panią matką piosenki o „korytarzu” – bo tą drogą rozpęta się z wszelką a wszelką pewnością nową wojnę europejską. A wtedy albo koniec cywilizacji chrześcijańsko-klasycznej, albo musi nareszcie nastać raz koniec Prus. Żadnemu Niemcowi nie spadłby przez to włos z głowy, owszem, odetchnęłyby Niemcy. Według wszelkich danych jest i obecnie cywilizacja bizantyńska w Niemczech o wiele żywotniejszą od łacińskiej. Jeżeli posłyszę głos niemiecki przeczący temu, rad będę.

Esej został po raz pierwszy opublikowany drukiem w „Przeglądzie Powszechnym” z października 1927 roku.

Za czasów Sobieskich były w Europie cztery cywilizacje, tak samo, jak obecnie: łacińska, bizantyńska, żydowska, turańska. Żydowska kwitnęła w Polsce w najlepsze, ale nie promieniowała na społeczeństwo polskie; o tym jeszcze nie było mowy! Bizantyńskiej nie było wówczas w Polsce ni śladu. Turańska udzielała się od Kozaczyzny i Moskwy, poniekąd też przez wpływy tureckie. Rodzimą w Polsce była cywilizacja łacińska.

Pod Wiedniem zwalczano cywilizację turańską, której najwybitniejszymi przedstawicielami niegdyś byli Mongołowie „niebiescy” a potem Turcy. Błądzi, kto mniema, jakoby Turcy należeli do cywilizacji arabskiej przez to samo, iż są muzułmanami. W piśmiennictwie arabskim Turek jest przedmiotem wzgardy i nienawiści. Islam jest dwojaki: arabski i turański; są to dwa odrębne kręgi cywilizacyjne.

Pod Wiedniem broniło się chrześcijaństwo, idąc na wojnę prawdziwie religijną. Zastanówmy się nad związkiem tego z kwestią cywilizacji.

Proroczy esej prof. Feliksa Konecznego z 1925/1926 roku, w którym przewiduje m.in., że na skutek różnic cywilizacyjnych na Bałkanach próba zjednoczenia pod jednym państwem tylu kultur i narodów zakończy się krwawą wojną, co miało miejsce u progu lat 90. XX wieku. 

* * * 

Gdybym zamierzał wykazywać, jako Słowiańszczyzna nie wytworzyła ani nawet nie wytwarzała nigdy jakiejś odrębnej „kultury słowiańskiej”, i że wyrażenie tego rodzaju stanowi czczy frazes na oznaczenie wyssanego z palca wymysłu, wynajdywałbym doprawdy niepotrzebnie proch. Każdemu żakowi szkolnemu wiadomo, że całkiem co innego cywilizacja łacińska, a co innego bizantynizm, i że obie te cywilizacje mieszczą się w Słowiańszczyźnie, a zatem o cywilizacji czy kulturze Słowian można mówić tylko w liczbie mnogiej. A gdyby chodziło o przykłady tej i tamtej cywilizacji, żeby uwydatnić ich odrębność, a często przeciwieństwo, również szkoda byłoby czasu na pisanie, boć to dostatecznie już jest opisane przez wystarczającą najzupełniej ilość pisarzy. Lecz pragnę zwrócić uwagę na niektóre pomijane dotychczas objawy: nie dwie cywilizacje, lecz trzy widzę w Słowiańszczyźnie, mianowicie do tamtych dwóch dodać trzeba turańską. Zważać też należy na tę okoliczność, że stosunki wzajemne wszystkich trzech bywały niejednakowe w rozmaitych okresach dziejowych, a nawet nie wszędzie i nie zawsze występowały wszystkie równocześnie. Godnym wreszcie uwagi jest fakt, jako każda z tych cywilizacji wydawała w Słowiańszczyźnie pewne odmiany, odcienia, a nadto powstawały inne znów odmiany z mieszania się dwóch cywilizacji, tych lub owych, z dążeń do tzw. syntezy lub też z mieszaniny ich mechanicznej. Co zważywszy, widzimy, jako różnolitość kulturalna Słowiańszczyzny nie dwie odmiany mieści w sobie, lecz znacznie więcej.

Fragment eseju

Trudno zrachować odbyte wojny, jeszcze trudniej stoczone bitwy w tysiącletnich dziejach Polski. Pozostały po nich niezliczone, czasem zapomniane cmentarze, pomniki, miejsca lokalnego bądź ogólnego kultu. Jedno jest pewne, walczący Polak, gdy miał świadomość szlachetności celu, o który ma się bić, był (jest) jednym z najlepszych żołnierzy na świecie. Dowodzą tego tysięczne przykłady i nie ma tu znaczenia, jaki był rezultat konkretnego zdarzenia militarnego. O kilku takich zdarzeniach, zwycięskich i chwalebnych, opowiada niniejsza książka.

Książka wydana z okazji zbliżającej się rocznicy 100-lecia Bitwy Warszawskiej. Odzyskanie przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 r. było wstępem do ostatecznej rozgrywki o jej granice i pełną suwerenność. Szczególnie wielką batalię przyszło Polakom toczyć o granice odrodzonego państwa. Walczono z Ukraińcami o Galicję Wschodnią i Wołyń, z Niemcami o Wielkopolskę i Śląsk, z Litwinami o Wileńszczyznę i Suwalszczyznę Południową, z Czechosłowacją o Śląsk Cieszyński, Spisz i Orawę. Najważniejsza była jednak batalia z bolszewicką Rosją. Ta niewypowiedziana wojna trwała od lutego 1919 do października 1920 r. toczyła się tylko o granice obu państw.

Przywykliśmy patrzeć na listopad 1918 roku jak na szczęśliwy finał trwającej ponad 100 lat walki Polaków o wolność i suwerenność. A przecież Drugą Rzeczpospolitą czekał długotrwały proces kształtowania niepodległego państwa. Niniejszy album pokazuje nie tylko szczęśliwe, przełomowe dla naszej niepodległości wydarzenia, ale i opowiada o codziennych trudach podejmowanych w latach 1918-1926

Szwecja w XVI wieku uwalnia się spod panowania duńskiego, na tronie zasiada Gustaw Waza, a w Europie żniwa zaczyna zbierać rewolucja protestancka. Po jego śmierci w 1560 roku zaczyna się walka o władzę między synami: Erykiem XIV, Magnusem, Janem III i Karolem Sudermańskim. Jednocześnie zaczyna się decydująca walka o religijną tożsamość Szwedów. Dlaczego Szwecja odeszła od religii katolickiej? Jaki wpływ na to miały przekonania i decyzje króla Jana III? Z jaką misją do Szwecji pojechał ks. Antonio Possewino? Co udało mu się osiągnąć? Czy była szansa, aby Szwecja jako jedyne państwo Skandynawii pozostała wierna Rzymowi? Jak w całym tym zamieszaniu udało się uchować w katolicyzmie królewicza Zygmunta, późniejszego króla Polski?

Profesor Feliks Koneczny w swoim wspaniałym, dociekliwym ale zarazem przystępnym i wciągającym stylu, prezentuje panoramę historyczną XVI-wiecznej Szwecji, zaś szczególnie sytuację religijną. Na podstawie Archiwum Watykańskiego oraz innych materiałów źródłowych dochodzi do odmiennych wniosków, niż powszechnie przyjęte. Rozprawa napisana w 1901 roku jako cykl artykułów dla „Przeglądu Powszechnego” ukazuje się po raz pierwszy w formie książki.

Przyjęło się o królu Janie III Wazie mniemać, że był katolikiem w skrytości i tylko z politycznych względów nie wystąpił jawnie z restauracją katolicyzmu. Niniejsza rozprawa zamierza zmienić to zapatrywanie.

ks. Roman Archutowski

Historia Kościoła Katolickiego dla młodzieży

Wznowienie jednego z najpopularniejszych podręczników dla młodzieży z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Panorama całej historii Kościoła podana w prosty i zarazem popularyzatorski sposób może zachęcić kolejne młode pokolenie do głębszego poznania historii Kościoła, jaką była ona naprawdę.

Pozycja obowiązkowa dla każdego, kto zamierza świadomie przeżywać święto stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Przypomina najważniejsze osoby, fakty oraz wydarzenia, które wpłynęły na odrodzenie naszej ojczyzny. Pozwala zrozumieć późniejsze wydarzenia XX w., będącego najtrudniejszym stuleciem w dziejach narodu i państwa polskiego. W książce w przystępnej formie zawarto istotny przekaz nie tylko o faktach i datach, ale również o konieczności wychowania młodego pokolenia w duchu odpowiedzialności za własny kraj i niepodległość.

PRL był państwem nieprzyjaznym i siermiężnym, ale bohater tej książki, alter ego autora, żeglował na morzu, pływał kajakiem na wszelkich możliwych wodach, odbywał wojaże na Węgry, do Bułgarii, ZSRR i Niemiec. Wszędzie towarzyszył mu śpiew i dobrane grono przyjaciół.

Ta kontynuacja książki „Życie i przygody w PRL" opowiada o wydarzeniach od 1970 do 1983 roku. Barwne i pełne szalonych pomysłów życie bohatera wyjątkowo kontrastuje z codziennością Polaków w tym czasie. Absurdy związane z podróżami, pracą naukową (zwłaszcza w ZSRR) i wpływem polityki na życie autor opisuje w lekkim, zabawnym stylu.

Życie w powojennej Polsce i PRL-u nie było łatwe, ale Autor przeżył ten czas intensywnie, barwnie i ze śpiewem na ustach. Dziś ze swadą i humorem opisuje perypetie, w które wikłało go życie i których sam był przyczyną. Liceum, studia, pierwsza praca, wojsko, pierwsza miłość, a w tle ważne wydarzenia historyczne – wszystko to Czytelnik odnajdzie w tej książce, by zanurzyć się we wspomnienia lub by dowiedzieć się, jak szalony był PRL. Zawarta jest w niej także pewna lekcja przed zbliżającymi się czasami totalnych rządów światowych.

Paweł Abramski

Wilcze złoto. Kryminalna historia z powojennego Olsztyna

- Naprawdę nazywam się Jerzy Kosiński, w konspiracji używałem pseudonimu ,,Kosa" - mówi o sobie przedwojenny policjant, który jedzie do Olsztyna, bo w Warszawie nie ma dla niego życia. Pod zmienionym nazwiskiem rozpoczyna pracę w MO i natychmiast dodaje do rozwikłania sprawę morderstwa. UB naciska na szybkie efekty, a na Jerzego czyhają nie tylko piękne kobiety, ale dobrze ukryty wśród Polaków niemiecki zbrodniarz.

Powojenny Olsztyn kipi od tajemnic. Polskie podziemie dalej działa, ale i Werwolf nie opuścił tych terenów. Nie wiadomo, kto szpieguje, a kto jest przyjacielem. Stawką w tej grze jest życie i...skarb, który niemiecki zbrodniarz. NKWD prowadzi swoją grę, by położyć łapę na ukrytej fortunie. 

Michał Prawdzic - Dołęga

,,Generał" trzech wywiadów tom III (kontynuacja po "Generał zła i podłości" oraz "Patriota z SB")

Grzegorz Kucharczyk

Christianitas między Niemcami i Rosją

Zbiór tekstów znakomitego historyka jest kontynuacją, ale i dopełnieniem poprzedniego zbioru zatytułowanego: Christianitas. Od rozwkitu do kryzysu. W tym wyborze rzecz dotyczy tego samego zagadnienia, ale w odniesieniu do Polski. Tysiąc pięćdziesiąta rocznica chrztu Polski w naturalny sposób skłania do refleksji nad znaczeniem tego wydarzenia dla dziejów narodu i państwa polskiego, ale również znaczenia pamięci o tym wydarzeniu i szerszej oceny stanu civitas christiana w naszej ojczyźnie.

10 lipca 1941 roku w podlaskim Jedwabnem spłonęło w stodole co najmniej 300 żydowskich obywateli tego miasteczka. W 2000 roku ukazała się książka J.T. Grossa Sąsiedzi, której tezę o sprawczej roli miejscowych Polaków jednoznacznie potwierdziło śledztwo prokuratora IPN, Radosława Ignatiewa. Na prokuratorskie wnioski powołują się zwolennicy Grossa. Natomiast ich przeciwnicy nadal polemizują z Sąsiadami, domagając się od IPN-u wznowienia ekshumacji i równocześnie ignorując przytoczone przez R. Ignatiewa świadectwa.

Sławomir Suchodolski

W krainie sanacyjnych absurdów

Zbiór szesnastu esejów pokazujący, że życie pod sanacyjną władzą nie tylko było nieprzyjemne dla jej przeciwników politycznych, ale – szczególnie w życiu gospodarczym i kontaktach z władzą  urzędniczą – uciążliwe, a przede wszystkim momentami absurdalne, co wypisz wymaluj przypomina naszą dzisiejszą dyktaturę urzędniczą. Czy może być dla nas pocieszeniem, że nasi ojcowie i dziadowie również nie mieli łatwo? Być może nie, ale z pewnością warto poznać metody z jakimi  radzili sobie z ustrojem biurokratycznym.

Książka "Bohaterowie czy bandyci?" oparta jest o dramatyczne wspomnienia stryja autora - Tadeusza Sobolewskiego, który w czasie okupacji niemieckiej walczył jako żołnierz AK w Puszczy Augustowskiej. Aby uniknąć prześladowań po tzw. wyzwoleniu przez Armię Czerwoną wstąpił w październiku 1944 roku do Pierwszej Armii Wojska Polskiego. Walczył na Wale Pomorskim, jako oficer po kilku latach służby w wojsku został skazany na ciężkie więzienie. Wspomnienia naocznego świadka i uczestnika strasznych dla Polski czasów pomogą zrozumieć - zwłaszcza młodemu pokoleniu - losy żołnierzy wyklętych. Kontynuując przemyślenia stryja zawarte w pamiętnikach - autor w końcowej części książki spróbował ocenić rezultaty transformacji dokonanej w Polsce po 1989 r.

KSIĄŻKA, KTÓRA W NIEMCZECH WZBUDZIŁA OGROMNE ZAINTERESOWANIE!

Dlaczego Blitzkrieg przeraził światową finansjerę?

Czy niemiecki Führer był wodzem, czy marionetką?

Dlaczego Westerplatte było takie ważne?

Jaka była rola masonerii podczas II wojny światowej?

A jeśli Hitler zginął w Wilczym Szańcu? Ktoś w takim razie zajął jego miejsce i ktoś zdecydował, że fikcja będzie kontynuowana. Brzmi nieprawdopodobnie? A może właśnie takie postawienie sprawy wyjaśni jak funkcjonowała III Rzesza i kim byli jej faktyczni mocodawcy.

Ponad 80 lat po wojnie autor bez emocji przygląda się faktom, uzbrojony we współczesną wiedzę oraz informacje, które przechowały się w jego rodzinie i stanowiły ściśle skrywaną tajemnice.