Historia

Pseudonauka zwana eugeniką – zaistniała w wielu krajach w ostatnich latach XIX i na początku XX wieku. Najbardziej entuzjastycznie doktryna ta została przyjęta w Niemczech, gdzie stosowanie teorii eugenicznej spotkało się z wyjątkową przychylnością władz.
Była postrzegana jako odpowiedź na wszystkie pozornie nierozwiązywalne problemy zdrowotne i społeczne ludzkości i promowana jako substytut ortodoksyjnych przekonań religijnych. Program zrodzony z często sprzecznych opinii rozpoczął się, pod rządami nazistów, od przymusowej sterylizacji tysięcy obywateli Niemiec, następnie przekształcił się w masowe mordowanie najbardziej bezbronnej ludności, by ostatecznie ewoluować w obejmującą cały kontynent politykę eksterminacji tych, którzy nie pasowali do nazistowskiego wyobrażenia świata

Ósmego maja 1945 r. naziści skapitulowali. Hitler tydzień wcześniej popełnił samobójstwo w swoim berlińskim bunkrze. Zachodni alianci i Sowieci razem świętowali zwycięstwo. Taka w każdym razie jest wersja oficjalna. Istnieje jednak inna, bardziej skomplikowana, zagadkowa, niepokojąca. Wersja, której szczegóły pozostają ukryte, strzeżone przez archiwistów tajnych służb dawnego ZSRR.

Po siedemdziesięciu latach archiwa zaczynają się jednak otwierać i ujawniać największą zagadkę drugiej wojny światowej: co stało się z Hitlerem? Po dwóch latach trudnych negocjacji z rosyjskimi urzędnikami, Jean-Christophe Brisard i Lana Parshina uzyskali dostęp do poufnych dokumentów dotyczących niezwykłych poszukiwań ciała Hitlera prowadzonych przez radzieckie służby specjalne.

Niebezpieczeństwo było trwałe – poczynając od 1918 r., lecz stało się bezpośrednie wraz z Wielkim Kryzysem. Na tle ogólnoświatowej katastrofy gospodarczej urosły gwałtownie masowe nastroje agresywne i rewizjonistyczne, zarówno nacjonalistyczne, jak bolszewickie.

Wybór, pierwotnie przygotowany przez Instytut Romana Dmowskiego w Nowym Yorku, najważniejszych dzieł czołowego polityka polskiego, którego dorobek jest dziś albo kompletnie zapomniany albo zupełnie wypaczony i to nawet przez tych, ktorzy starają się być jego spadkobiercami. Lektura polecana szczególnie tym, którzy zupełnie nie rozumieją stosunku Dmowskiego do Rosji i ewolucji jego widzenia Rosji a dziś usilują swoje pomysły na relacje z Rosją podpierać myślą polityczną Dmowskiego. Polecam także i tym, którzy przeinaczają Dmowskiego patrzenie na problem żydowski.

Po raz pierwszy ukazała się taka książka historyczna, którą można czytać jako kronikę polsko-węgierskiej przyjaźni.