Historia

Egipcjanie mają klątwę Tutenchamona, Polacy i Litwini klątwę Jagiellończyka

Grzegorz Jasiński

Powstanie Warszawskie

Najważniejsze fotografie

Flaga III Rzeszy Niemieckiej powiewająca na budynku przy ul. Koszykowej i z drugiej strony flaga Rzeczypospolitej Polskiej niesiona przez powstańców na podwórzu śródmiejskiej kamienicy. 

Wilno – „Ateny Polskie”, kolebka potężnej dynastii Jagiellonów, mała ojczyzna Mickiewicza, Słowackiego, Kraszewskiego, Piłsudskiego, Miłosza… Miasto nauki i sztuki, uważane za najpiękniejsze w tej części Europy, „wsłuchane w modlitwę swych wież kościelnych”. Okolone z trzech stron wzgórzami porośniętymi lasem. Położone przy ujściu Wilejki do Wilii, w których wodach przeglądają się budowle wznoszone przez stulecia. Miasto malowniczych średniowiecznych zaułków, gdzie wysmukłe białe wieżyce i majestatyczne kopuły wyrastają ponad czerwone dachy domów. Miasto niezwykłych budowli „wileńskiego baroku” i „wileńskiego klasycyzmu”. Miejsce, w którym żyli obok siebie przedstawiciele wielu nacji: Polacy, Litwini, Żydzi, Białorusini, Rosjanie, Tatarzy, Karaimi, Niemcy, Włosi, wyznawcy wielu religii: katolicyzmu, prawosławia, protestantyzmu, judaizmu, islamu. W okolicach Wilna wykonano dagerotypy dające początek fotografii na ziemiach Rzeczpospolitej. Na Uniwersytecie Stefana Batorego zorganizowano pierwszą w Polsce katedrę fotografii. Fotoklub Wileński skupiał grono wybitnych mistrzów obiektywu. W Wilnie działał jeden z pierwszych amatorskich klubów filmowych. To tu narodziło się słowo „fotografika” oznaczające fotografię artystyczną. Zawodowcy i amatorzy od lat czterdziestych XIX stulecia uwieczniali na kliszach Wilno i jego mieszkańców. Ich obrazy zapisane światłem prowadzą nas w nostalgiczną podróż do miasta przełomu XIX i XX wieku oraz dwudziestolecia międzywojennego.

Leszek Szymowski
Zamach W Smoleńsku

W książce wydanej w marcu 2011r, której podtytuł brzmi „11 miesięcy po katastrofie Tu-154M” opisuje wyniki swego śledztwa.

Aldona Zaorska
„Sąsiedzi. Najbardziej okrutni oprawcy polskich patriotów"

 W stalinowskiej Polsce było całkiem sporo „sąsiadów” żydowskiego pochodzenia – „pracowników” Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, sędziów, prokuratorów, komendantów więzień i obozów pracy, ministrów, wysokich urzędów i zwykłych „śledzi”, katujących ludzi podczas trwających miesiącami przesłuchań.

Antoni Ferdynand Ossendowski

Lenin

Obnażając mechanizmy manipulacji, cynizm Lenina i jego gigantyczne przekonanie o własnej wyjątkowości oraz prawie do urządzania na nowo świata - nie mógł Ossendowski stać się nikim innym jak tylko wrogiem wodza rewolucji.

MASKIROWKA SMOLEŃSKA

oficjalne śledztwa prowadzą donikąd

nadal nie wiemy, co wydarzyło się 10-04

blogerzy analizują dostępne dane

wymieniają informacje

weryfikują fakty, by odrzucić kłamstwa

tak powstała ta książka

autorzy nie narzucają żadnej wersji wydarzeń

blogerzy piszą, co na pewno nie zdarzyło się w Smoleńsku

książka dla wielu okaże się niewygodna

jej treść będą podważać z lewa i prawa

ale kiedy odrzucamy to, co niemożliwe

to, co zostaje,

choćby było nieprawdopodobne

MUSI BYĆ PRAWDĄ

Warszawa – wraz z państwem polskim – od zarania swego istnienia wtłoczona była pomiędzy wielkie imperia, ich politykę i burzliwą historię. Jej współczesne oblicze jest tyglem architektury i historii, której najbardziej dynamiczny i burzliwy okres przypadł na ostatnie dekady zaborczych ograniczeń, dwudziestolecie międzywojenne i zagładę oraz trzy dekady powojennej odbudowy i przebudowy.

Andrzej Witkowski

Ścieżki grozy tom III - latający dywan ewolucji

Trzeci tom wspomnień prokuratora ds. zabójstw.
Jak pisze Autor we wstępie: " Świat partyjnych gier, łamania prawa, niesprawiedliwości i bezeceństw rozpanoszonych władców peerelu zajrzał mi z całą swą brutalnością w oczy w toku dwóch prowadzonych przeze mnie śledztw, w drugiej połowie lat 80. ubiegłego wieku. Jedno z nich przedstawiłem w tomie drugim książki, kolejne opisałem w przedkładanym Czytelnikowi tomie trzecim".

Witold brał udział w wojnie 1920 roku aż po jej kres, szczęśliwie nie tylko bez żadnego uszczerbku na zdrowiu, ale zdobywając sławę nowego Kmicica. We "Wspomnieniach" opisuje barwnie swoje różne przygody z bolszewikami.
-Pragnę, aby się to wszystko jak najszybciej skończyło.
To są słowa o ogromnym ciężarze osobitym, wypowiedziane przez człowieka, którego nie złamały doświadczenia z Auschwitz, ale też, co trzeba podkreślić, pośród nieludzkich udręk Mokotowa zachował zdrowie i równowagę psychiczną.

Wojny Gabinetowe to drugi tom wspomnień prokuratora ds. zabójstw. Opisano tu sprawy, które Autor prowadził u schyłku PRL-u. Jak przyznaje we wstępie, dochodzenie do prawdy o przebiegu i sprawcach zabójstw nigdy nie było łatwe. ,,Jednak dokonywaliśmy rzeczy zgoła niemożliwych, w sprawach skazywanych z góry na porażkę przez mędrca >>szkiełko i oko<<. To nie był wysiłek i sukces jednego - to był triumf Wszystkich. W tym tkwi jego siła i tajemnica. W tym zbiorowym wysiłku skupiającym kreatywność poszczególnych indywidualności, zdolności i umiejętności pracy w zespole ludzi zapatrzonych w jeden cel: "ustalenie prawdy". Tej samej prawdy, do której nie pozwolono mu dotrzeć, gdy powierzono Autorowi śledztwo w sprawie morderstwa ks. Jerzego Popiełuszki. 

Nigdzie indziej kulisy prokuratorskiej pracy nie zostały przedstawione z taką precyzją.

Warszawa – wraz z państwem polskim – od zarania swego istnienia wtłoczona była pomiędzy wielkie imperia, ich politykę i burzliwą historię. Jej współczesne oblicze jest tyglem architektury i historii, której najbardziej dynamiczny i burzliwy okres przypadł na ostatnie dekady zaborczych ograniczeń, dwudziestolecie międzywojenne i zagładę oraz trzy dekady powojennej odbudowy i przebudowy. Sto lat rozwoju miasta przedstawione jest w formie zbioru esejów, traktujących o rozlicznych problemach, projektach i realizacjach kształtujących wizerunek Warszawy na przestrzeni kilku epok, począwszy od modernizacyjnych rządów Sokratesa Starynkiewicza, a skończywszy na budowie Ursynowa, będącej symbolem podobnych aspiracji Edwarda Gierka. Wystarczył jeden wiek, by od 1875 roku, kiedy nasza stolica była prowincjonalnym miastem gubernialnym, Warszawa uległa całkowitemu przeobrażeniu.

Bohdan Urbankowski

Czerwona msza. Tom III

,,Walkę fizyczną prowadzili oprawcy ze specbatalionów Toruńczyka, a potem z KBW, walkę duchową - poeci w rodzaju Słuckiego, Woroszylskiego czy Jastruna, których też trzeba nazwać oprawcami".

Aldona Zaorska

Poznaj ich prawdziwe nazwiska

W każdym mieście kościoły odgrywają ważną rolę – tak społeczną, jak i przestrzenną.

XII-wieczny angielski filozof Jan z Salisbury porównywał miasto do ludzkiego ciała: pałac i katedra odpowiadały jego zdaniem głowie. Pozycję kościołów w dawnych miastach podkreślała ich dominacja wysokościowa. Sylweta miejska miała swój porządek, w którym najniżej rosły drewniane chaty, średnio wysoko domy murowane, dalej pałace, a najwyżej kościelne wieże. Ta hierarchia została z czasem zaburzona. Dla badacza miasta historia kościoła zawsze będzie historią przestrzeni, na której się on znajduje – dawnej jurydyki, obrębu parafii, czy nawet dzielnicy – oraz historią ludzi z nim związanych. Dzieje stołecznych świątyń splotły się z dziejami miasta i Polski. Kiedy płonęła Warszawa, płonęły kościoły, gdy była odbudowywana, one powstawały z gruzów.

Dominik Kuciński

Hieronim Dekutowski "Zapora"