Historia

Wybór, pierwotnie przygotowany przez Instytut Romana Dmowskiego w Nowym Yorku, najważniejszych dzieł czołowego polityka polskiego, którego dorobek jest dziś albo kompletnie zapomniany albo zupełnie wypaczony i to nawet przez tych, ktorzy starają się być jego spadkobiercami. Lektura polecana szczególnie tym, którzy zupełnie nie rozumieją stosunku Dmowskiego do Rosji i ewolucji jego widzenia Rosji a dziś usilują swoje pomysły na relacje z Rosją podpierać myślą polityczną Dmowskiego. Polecam także i tym, którzy przeinaczają Dmowskiego patrzenie na problem żydowski.

Justyna Błażejowska

Harcerską drogą do niepodległości

Nieznana historia KOR-u i KSS „KOR”

w relacjach: Antoniego Macierewicza, Piotra Naimskiego, Jana Olszewskiego, Urszuli Doroszewskiej, Ludwika Dorna, Marcina Gugulskiego, Bohdana Cywińskiego, Antoniego Libery, Marka Barańskiego, Agaty Runowicz, Marka Barańskiego, Krzysztofa Łączyńskiego, Andrzeja Janowskiego, Wojciecha Fałkowskiego.

Ponad sześćset stron wspomnień Antoniego Macierewicza, Piotra Naimskiego, Jana Olszewskiego i innych... Autoportret środowiska, w którym o niepodległej Polsce nie tylko marzono...

Po raz pierwszy ukazała się taka książka historyczna, którą można czytać jako kronikę polsko-węgierskiej przyjaźni.

W niniejszej książce opisano dzieje Polski w pogaństwie, czasy Mieszka I, Bolesława Wielkiego, czasy upadku i odnowienia państwa, walkę społeczeństwa o wpływ na rządy państwem oraz wiele innych wydarzeń z dziejów Polski za Piastów.

Warszawa – wraz z państwem polskim – od zarania swego istnienia wtłoczona była pomiędzy wielkie imperia, ich politykę i burzliwą historię. Jej współczesne oblicze jest tyglem architektury i historii, której najbardziej dynamiczny i burzliwy okres przypadł na ostatnie dekady zaborczych ograniczeń, dwudziestolecie międzywojenne i zagładę oraz trzy dekady powojennej odbudowy i przebudowy.

Reprint wydania z 1901 roku, ilustrowany 140 rycinami przedstawiającymi najważniejsze wydarzenia i postaci XIX wieku.

W dobie pacyfizmu pozytywistycznego, który przeradzać się zaczął w oportunizm i dekadencję, żołnierz, powstaniec pisarz i polityk Zygmunt Miłkowski (znany wielu pod literackim pseudonimem Teodora Tomasza Jeża), rzuca wyzwanie hasłu korumpującemu pokolenie końca XIX wieku - pogodzenia się z niewolą i stawia jasno sprawę KONIECZNOŚCI utworzenia własnej sił wojskowej oraz własnego skarbu narodowego jako fundamentu pod działania niepodległościowe, bez którego wszelkie próby wolnościowe będą tylko marzeniami i baśniami bez realnej podstawy siły.

Jakże jest wiele kłamstw na temat sprawy chłopskiej. Ukazywano stan chłopski tylko jako upodlony i wyzyskiwany w dawnej Rzeczypospolitej i to wtłoczono do głów polskiej młodzieży poprzez system szkolnictwa uczącego historii ojczystej pod dyktando doraźnych potrzeb marksistowskiej rewolucji. Jak przewrotnie ukazywano przeszłość, by uzasadnić w propagandzie konieczność sojuszu robotniczo-chłopskiego, by doszło do zbudowania nowego socjalistycznego społeczeństwa. Po II Wojnie Światowej, gdy Polska pod okupacja sowiecką pozbawiona była swej własnej historii i historiozofii, zapanowała swoista lumpenproletariacka moda na karykaturalne przedstawianie przeszłości Polski. Zohydzenie własnej historii, państwowości i wolności było komunistom potrzebne by na tle fałszu uzasadnić dziejową konieczność przyjęcia rewolucyjnych zmian, tak obcych polskiej kulturze i dorobkowi cywilizacyjnemu.