Publicystyka

Artur Dmochowski

Afera grypowa. Szczepionki, pieniądze i kłamstwa

Odsłaniamy kulisy największej i najmniej znanej afery III RP: Co wydarzyło się naprawdę podczas niedawnej epidemii grypy? Szokujące dane i nieznane dokumenty, które pokazują prawdziwą liczbę ofiar.

Nie znajdziemy w XX-wiecznej Europie drugiego polityka, który tak długo oddziaływałby na losy swojej ojczyzny.  Przez część Irlandczyków uwielbiany, przez część - czy słusznie? - znienawidzony. Pierwsza polska biografia tego polityka i męża stanu pozwala czytelnikowi wyrobić sobie własny pogląd na temat tego jednego z najbardziej zapomnianych, ale jednocześnie najbardziej oryginalnych konserwatystów XX wieku, a przy okazji poznać historyczne losy ojczyzny św. Patryka.

Prezydent Irlandii, Eamon de Valera to jeden z bardziej zapomnianych polityków katolickich XX wieku. Książka Pawła Toboły-Pertkiewicza wypełnia tę lukę znakomicie.

Prof. dr hab. Grzegorz Kucharczyk

Żaden temat nie ciąży nad naszymi czasami tak bardzo jak koronawirus i żaden tak nie napawa lękiem.

Sprzeczne opinie, fake newsy, doniesienia kontrolowane politycznie - to wszystko wprowadza zamęt. Odmienność poglądów prowadzi do zaciekłych sporów.

Jaka jest prawda? Jakie są fakty? Co jest kwestią interpretacji?

Niniejsza książka rzeczowo wprowadza ład. Dostarcza danych naukowych i udokumentowanych faktów.

Niech Czytelnik skonstruuje sobie własną opinię i poprze ją rzetelną wiedzą.

Jakub Wozinski

Liberalizm to nie wolność, czyli libertarianizm dla rozsądnych

W Polsce utarło się przekonanie, że wolnościowcy to przede wszystkim konserwatywni liberałowie. Ich poglądy to w skrócie konserwatyzm obyczajowy i wolna gospodarka. Tymczasem, jak wskazuje autor, liberalizm to bardzo kiepski fundament ideowy dla wolności.

Aleksander Ścios

Nudis verbis - obalić III RP

Tegoroczne wspomnienie o wielkim dziele narodowym – odzyskaniu niepodległości i postaciach na miarę II Rzeczpospolitej, powinny budzić dumę z bycia Polakiem.Dumę konieczną i dobrą, która nie ulega mirażom fałszywych „wspólnot” i nie boi antypolskiej retoryki.Ale ten czas winien też wzbudzić refleksję – nad genezą państwa, w którym przyszło nam żyć i kondycją ludzi, którzy chcieliby uchodzić za reprezentantów narodu.

Aleksander Ścios

Nudis verbis - przeciwko mitom

Wprawdzie historia przyznała rację Mackiewiczowi i obnażyła cynizm i nielojalność aliantów, to przecież pisarza skazano na zapomnienie i marginalizację. Tryumf zaś święcą mitomani, deliberujący o „zwycięstwie Polski w II wojnie światowej” oraz umacnianiu sojuszu z państwami Zachodu. Niezależnie – czy mówią dziś o zakopywaniu Polski aż po sam czubek głowy, razem z tym czakiem ułańskim, razem z czapką krakuską, czy postulują pogłębianie integracji europejskiej i budowanie polskiej pozycji w Unii Europejskiej – reprezentują tę samą sektę utopistów i mistyfikatorów, którzy od dziesiątków lat niweczą nasze marzenia o niepodległości.

Powieść Pokój powstała w 2012 roku, jednak w tamtym czasie nieliczne grono Czytelników niemal zgodnie uznało, że ta rozprawa socjologiczna i metaforyczna wizja przyszłości jest przesadzona. Opis społeczeństwa, dobrowolnie poddającego się unifikacji i rezygnującego z wszelkiej indywidualności, do czego doprowadziła wcale nieskomplikowana inżynieria społeczna przeprowadzona na globalną skalę, wydawał się tak nieprawdopodobny, że nikt go nie chciał uznać za możliwy. Z pokorą przyjąłem te recenzje i zrezygnowałem z wydania powieści, chociaż nieustannie towarzyszyło mi przekonanie, że kwestią czasu pozostaje, gdy literacka fikcja stanie się faktem i obudzimy się dokładnie w takiej rzeczywistości:

Pokłóciliśmy się o Internet, naturalnie nie o samą akcję, tutaj nie ma wątpliwości, pierwsze zgony wywołane rzekomym wirusem chyba nawet nie były zgonami, skorzystali z żywych trupów, bali się uruchomić czynnego wirusa. Zresztą nie było powodu, przecież plan był genialnie prosty, skoro nowy wirus atakował wszystkie organy i dzielił wszystkimi znanymi chorobami, każdy zgon dawał się tłumaczyć wirusem. Wystarczyło powtarzać w telewizjach całego świata, że ten czy tamten, zanim dostał zawału, zanim wykończył go koklusz, nim po ataku padaczki odgryzł sobie i zadławił się własnym językiem, korzystał z komputera i odwiedzał zupełnie bezpieczne strony. A kto nie miał w 2020 roku komputera, kto nie miał Internetu?

Przyszedł rok 2020 i Ci sami Czytelnicy, którzy mówili o przerysowanej metaforze, zgodnie krzyknęli, że nie tylko miałem rację, ale koniecznie trzeba Pokój pokazać światu zanim ziszczą się kolejne etapy budowania społeczeństwa bezpostaciowego, gdzie dla człowieka zabraknie miejsca. Spełniam to życzenie z nadzieją, że wszystko jeszcze uda się uratować, a co zostało utracone, będzie przywrócone. 

Sławomir Kmiecik

Przemysł Pogardy

Nie atakowaliśmy Lecha Kaczyńskiego – piekli się polityk. Nie walczyliśmy z Lechem Kaczyńskim – zaperza się dziennikarz. Nie uchybialiśmy Lechowi Kaczyńskiemu – wzrusza ramionami „autorytet”.

teatr@ziemia.niebo to opowieść o polskim zespole teatralnym, który odbywa tournée po Włoszech, Francji i Czechach, a kończy je występując w kościele franciszkańskim w Harmężach pod Oświęcimiem. Teatr spotykają dramatyczne przygody. Uczestnicy wyprawy zderzają się z bardzo różnym traktowaniem teatru, od epatowania erotyką, poprzez wykorzystywanie sceny dla agitacji politycznej, aż do posługiwania się teatrem celem duchowego kształtowania widzów. Sami zadają sobie pytania i uczestniczą w dyskusjach: Co stało się z teatrem w XXI wieku ? Jaki teatr jest potrzebny dziś?

Jakub Wozinski

To nie musi być państwowe

Prowokacyjna, pełna przykładów historycznych jak i współczesnych, napisana z bezwzględną logiką a także z wielką pasją.

Grzegorz Braun

Układy i układanki

Uprawianie istotnie niezależnej publicystyki – poza tym, że jest formą cywilnego samobójstwa na raty – co do meritum okazuje się dziś dziecinnie proste. Wystarczy rejestrować to, czego z całą pewnością nie uzna za stosowne odnotować prasa mieniąca się „poważną”. Cały ten post-peerelowski „świat nieprzedstawiony” jest tak rozległy, że tematów nigdy nie zabraknie tym, którzy zechcą się tylko po nie schylić.