Grzegorz Kucharczyk

Christianitas - od rozkwitu do kryzysu 

Niniejsza książka jest opowieścią o kryzysie. Tym najpoważniejszym, bo dotykającym sfery ducha, kryzysie naszego kręgu cywilizacyjnego ukształtowanego przez chrześcijaństwo przekazane ludom Europy przez Kościół rzymski.

Czy nazizm, komunizm i faszyzm są przyrodnim rodzeństwem liberalizmu? Czy korzenie XX-wiecznych obozów zagłady można wyprowadzać z francuskiej rewolucyjnej Wandei? Kto upomni się o ofiary rewolucji i religijnych prześladowań, wyciągnie na światło dzienne pudrowaną prawdę o ich katach i zbrodniczych ideologiach?

W roku 2016 Polska dokonała Jubileuszowego Aktu przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana.
Po raz pierwszy Akt ten odczytany został 15 października na Jasnej Górze w czasie Wielkiej Pokuty Narodowej a już 19 listopada w Łagiewnikach, uroczyście przyjęty w obecności Episkopatu Polski, Prezydenta Rzeczypospolitej i dwustutysięcznej rzeszy Polaków. Następnego dnia, w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, został powtórzony w diecezjach i parafiach w całej Polsce.

Kto jest przeciwnikiem intronizacji? Kto jest wrogiem Chrystusa Króla? Na ogół – niewierzący. Skoro według nich Bóg jest ludzkim wymysłem, nie można mu oddawać władzy nad narodem. Jego kompetencje nie zostały zweryfikowane w wyborach powszechnych.

Czy odważymy się stanąć pod sztandarem Chrystusa Króla? Jubileuszowy Akt nie stanowił zwieńczenia, lecz dopiero początek dzieła intronizacji Jezusa Chrystusa w Polsce i w narodzie polskim. Co my, którzy uznajemy w Chrystusie naszego Króla i Pana powinniśmy zrobić, żeby naprawdę podążać za Zbawicielem?

Dawne proroctwa zapowiadają, że polski naród dożyje ostatniej starości świata. Będzie pracował ku Bożej chwale jeszcze w ostatnim dniu historii stworzenia – jeżeli tylko pozwolimy Bogu na spełnienie się Jego planów.
Wypełni się nasza narodowa misja. Pojawi się „iskra”. Bóg dojrzy ogień, który zabłyśnie wśród nas. Rozleje się po świecie i zapłonie. Czym będzie ów ogień? Czy będzie to dla Boga znak, że „wypełniło się”, że Kościół i świat zostały napełnione Duchem, jak po brzegi była Nim wypełniona Maryja?
Zgodnie z zapowiedzią wielkiego papieża Jana Pawła II dzięki iskrze z Polski Jezus będzie mógł znów przyjść na ziemię. Tak jak przygotowana na Jego narodzenie była Maryja, tak przygotowany na Jego przyjście będzie Kościół – uświęciciel świata.

Robert Kościelny

Egzorcyzmy nie tylko Emily Rose

Wszystkie przedstawione w książce historie wydarzyły się naprawdę. Opisali je obserwatorzy - często naukowcy, którzy nie są podatni na emocje, zabobony i przesądy. Po tym, czego byli świadkami, są przekonani, że diabeł istnieje i potrafi opanować ciało człowieka. opisane przypadki opętań i egzorcyzmów z różnych stron świata budzą słuszną grozę.

Bohdan Urbankowski

Jan Paweł II. Trzema drogami nadziei.

Dzieła filozoficzne, poezja, utwory dramatyczne, wreszcie encykliki - to spuścizna, jaką zostawił po sobie Nasz Papież, o której nie wolno nam zapominać i którą mamy obowiązek poznawać, a ta książka jest najlepszym przewodnikiem po nauce i życiu św. Jana Pawła II. 

Ileż to razy słyszeliśmy już, że jako katolicy nie powinniśmy popierać stosowania kary śmierci? Zapewne wiele. Przeciwnicy kary głównej próbują wpływać na nasze sumienia, powołując się na przykład na Dekalog czy wypowiedzi niektórych hierarchów kościelnych. Czy istotnie katolik nie może popierać kary śmierci? Z publikacji autorstwa Rafała Piguły dowiecie się Państwo, co mówi na ten temat tradycyjna nauka Kościoła katolickiego. Na kartach książki przemówią między innymi: św. Tomasz z Akwinu, św. Hieronim ze Strydonu, ks. prof. Tadeusz Ślipko, o. prof. Jacek Woroniecki, ks. Łukasz Szydłowski, a także papieże – św. Mikołaj I, Pius XI, Pius XII, Leon XIII.

Lisicki konfrontuje mądrość zawartą w tradycji, przede wszystkim chrześcijańskiej, z czasami nowożytnymi, które, zbuntowane przeciw wieczności i absolutowi, ściągnęły klęskę na filozofię, religię, literaturę, na rozum i wiarę Zachodu.

Kościół katolicki przeżywa olbrzymi kryzys wewnętrzny. W obliczu rewolucji kulturowej, prowadzonej przez marksistów, ustępuje pola na wielu płaszczyznach. Zastosowanie przez wrogów chrześcijaństwa zupełnie nowej strategii, tzw. długiego marszu przez instytucje, okazało się, niestety, zabójczo skuteczne. Świat zachodni został w zasadzie zdechrystianizowany, a Kościół skutecznie wyparto ze sfery publicznej. Do jego wnętrza wdarło się wiele błędnych nauk i przekonań. Nawet niektórzy duchowni ulegli marksistowskiemu myśleniu.

O czym jest niniejsza książka skoro udział Polski w krucjatach był co najwyżej symboliczny. Faktycznie: rycerstwo Korony niewiele wniosło w obronę Półwyspu Iberyjskiego czy Królestwa Jerozolimskiego. Czy na tej podstawie można jednak stwierdzić, że Polacy byli niechętni wobec idei wypraw krzyżowych lub nawet przejawiali wobec niej swego rodzaju wrogość? Czy słowa księcia Leszka Białego, który w niezwykle cwany sposób miał „wykręcić się” od udziału w wyprawach krzyżowych, argumentując to tym, że w Ziemi Świętej nie ma przecież piwa „i żyć przeto tam nie można” były rzeczywistym powodem? A może były jeszcze inne, bardziej praktyczne powody?

Grzegorz Kucharczyk

Kryzys i destrukcja. Szkice o protestanckiej reformacji.

Pan Profesor Grzegorz Kucharczyk z fachowością, sumiennością i jasnością intelektualną historyka przedkłada czytelnikowi gruntowną i opartą na najnowszych badaniach naukowych analizę reformacji Marcina Lutra i jego zwolenników. Pozwala upewnić się, względnie wyrobić sobie zdanie nie tylko o teologiczno-religijnym i eklezjalnym dramacie reformacji, lecz także o istotnie negatywnych kulturowych, tzn. naukowych, prawno-moralnych, politycznych czy historycznych skutkach protestantyzacji ducha ludzkiego, które ujawniały sie raz po raz w wiekach nowożytnych. (...) 

Bóg umiłował naszą Ojczyznę. Więcej, przeznaczył jej szczególną misję. Może najważniejszą w całej historii świata... Módlmy się za Polskę. Dla Boga to bardzo ważna modlitwa. Z radością podzieli się z nami tym, co przechowuje w skarbcu swojej świętej Opatrzności. Cieszy się, że wreszcie spełni się to, co od wieków zamierzał. Potrzebuje naszej modlitwy...

Św. Bp Józef Sebastian Pelczar

Obrona religii katolickiej

Niech książka świętego biskupa Józefa Sebastiana pomoże nam zrozumieć, jak wielkim skarbem jest nasza wiara. Wiara, jak uczy nas święta teologia, jest łaską Bożą. Jest najcenniejszą rzeczą w naszym życiu. Najwspanialszym prezentem, który, zwłaszcza my, Polacy, poddani Maryi, Królowej naszej Częstochowskiej, otrzymaliśmy z Nieba. Wyznawajmy ją z odwagą – jak mówi Ojciec Święty do nowo kreowanych kardynałów – usque ad effusionem sanguinis - aż do przelania krwi. Może i od nas Bóg Prawdziwy, Trójjedyny, tego kiedyś zażąda. 

Oto trzecia książkowa relacja dziennikarska z synodu biskupów w Rzymie. Po Synodzie papieża Franciszka, oraz Zmienić Kościół. Synod młodych i papieża Franciszka, przyszła kolej na przybliżenie Czytelnikom kulis synodu początkowo zapowiadającego się jako najmniej medialny ze wszystkich zorganizowanych podczas obecnego pontyfikatu.

Wzruszający pamiętnik ojca Wilhelma Westona (1550-1615), angielskiego jezuity, niczym sensacyjna powieść ukazuje nam z jednej strony bohaterstwo i niezłomną wiarę katolickiego misjonarza, z drugiej zaś okrucieństwo i fanatyzm jego protestanckich prześladowców.

Aldona Zaorska

Przepowiednie dla Polski i świata

Wszystkie znane przepowiednie mają wspólny wątek - kraj w środkowowschodniej Europie zostanie ocalony i stanie się kolebką chrześcijaństwa.

Przeczytaj o roli Polski w istnieniu świata!

Anna Wasiukiewicz

Psychologia jak religia, religia jak psychologia

Książka odsłania prawdziwą twarz psychologii, której metody niejednokrotnie przypominają praktyki religijne, a równocześnie są od wiary i modlitwy mniej skuteczne. 

Psyche to dusza. Therapeia to leczenie. Oto najkrótszy opis publicznej działalności Chrystusa - uzdrawianie duszy ludzkiej. A jednak we współczesnym języku psychoterapia utraciła swój religijny i duchowy wydźwięk. Stała się synonimem zbioru praktyk dokonywanych przez zawodowego psychologa wobec pacjenta, aby pomóc mu osiągnąć równowagę i psychiczny rozwój. Czy zatem psychologia i Ewangelia wskazują nam dwie rozbieżne drogi? A może tylko jedna z nich wystarcza, żeby dojść do celu jakikolwiek by on był. Czyżby można było rozdzielić umysł od duszy? Pokój serca od spokoju sumienia?